پرواز

آشنایی با فعالیت مهماندار در طول پرواز و نقش آن در ایمنی پرواز

Stewardess/Steward به کسی که مهمان نواز آسمانی است گفته می شود.مهمان نوازی که در آسمانها به مشغله می پردازد.چای می آورد.قهوه سرو می کند..و چون یک فرشته آسمانی با بالهائی از عشق در دل ۲۷۰ نفر مسافر به پرواز در می آید.

یک روز کاری مهمانداران به شرح زیر است:۱ ساعت و نیم قبل از پرواز باید در فرودگاه باشند.اعضای کارکنان هواپیما که اصطلاحا crewمی گویند در مکانی به نام Briefingجمع می شوند تا در مورد اطلاعات پرواز آن روز صحبت کنند.این که مثلا تعداد مسافران چند نفره...آیا بیماری هم در پرواز می باشد...و اینکه  آیا از VIP مسافری است یا خیر؟و..و..و..بعد از آن در مورد مسائل اظطراری صحبت می شود.و موقعیت جغرافیائی پرواز.گزارش این اطلاعات بر عهده کاپیتان می باشد.هواپیما چون دفتر کاری برای کارکنان وظیفه هر یک را مشخص می کند.

مهمانداران زیر نظر سر مهماندار و سر مهماندار زیر نظر کاپیتان ایفای نقش می کنند.در فاصله ای که مسافران بار خود را به قسمت check in می دهند و  control pass می شوند مهمانداران می بایستی در هواپیما امور نظم داخلی را کنترل کنند.این که ماسک اکسیژن و صندلی ها و مجله و روزنامه برای مسافران اماده است یا خیر؟وقتی که همه چی روبه راه بود مسافران می توانند از ترانزیت وارد هواپیما بشوند.سر مهماندار هر پروازی موظف است که در هواپیما را باز و بسته کند.و نیز جلوی در ورودی ایستاده و به مسافران خوشامد بگوید.مهمانداران هر کدام در ردیفهای صندلی ایستاده و مسافران را به سمت صندلیهای خود هدایت می کنند.اگر مسافری موجبات ناراحتی کسی را در پرواز فراهم کرد سر مهماندار باید به کاپیتان گزارش دهد و وی نیز به Security personal بازگو کند تا در فرودگاه او را تحویل دهند.اینکه کمربند های ایمنی بسته باشد و سیگار نکشند و صندلی ها به حالت اولیه خود بازگردند جزء وظایف کاری مهمانداران است.مهمانداران نیز در حالت Start در حالت نشسته باید باشند . 

سپس با نوشیدنی از مسافران پذیرائی می شود. در پروازهای طولانی از نوشیدنی الکلی با درصد بسیار کم الکل.هر ۱۶ دقیقه بایستی توالت ها جهت بهداشت و اینکه سیگار کشیده نشود  کنترل شود.در طول پرواز یک مهماندار باید با روی خوش و لبان خندان ظاهر شود و در پروازهای خارجی اگر مهمانداری فاقد این باشد بعد از اخطار ۳ باره اخراج نیز میشود!بعد از landing دوباره باید سیستم داخلی هواپیما کنترل شود و در پروازهای بالای ۸ ساعت توقف بین ۱ الی ۳ شب می باشد.یک مهماندار در ماه یکبار اجازه تعطیلات ۴ روزه پشت سر را دارد و در ماه باید ۷۰ الی ۸۰ ساعت پرواز کند.

مهمانداران نسبت به حالت های اضطراری که دو نوع می باشد ( حالات از قبل اعلام شده توسط کاپیتان و اعلام نشده) در طول پرواز هم آموزش می بینند تا بتوانند در زمان اضطراری٬ بهترین کمک را برای مسافران به انجام برسانند.

      یک مهماندار باید به لباس فرمش احترام بگذارد و با عشق کارش را ارائه دهد.در ایرلاینز های خارجی توجه به این نکات الزامی است:ناخن های مهمانداران بانوان بایستی نه بلند باشند و نه کوتاه.از لاک نباید استفاده شود.موهای سر آقایان باید کوتاه و بانوان باید از پشت جمع کنند و به صورت افشان نکنند.آرایش نباید غلیظ و تند باشد و از ماتیک رنگ تیره و قرمز و یا قهوه ای پر رنگ نباید استفاده کرد.آرایش باید باشه اما بسیار ملایم !جز این اخطار داده خواهد شد. بوی عطر حتما باید به مشام برسد.  و...مهمترین نکته لبخند ملایم و سنگین....حوصله و صبر بالا....انگلیسی در حد عالی هم در خواندن ..هم در نوشتن و صحبت کردن...ارائه برگه قبولی دوره کمکهای اولیه....حداقل قد برای بانوان ۱و۶۵ و برای آقایان ۱و۷۰ باشد.دوره آموزشی مهمانداری در ایرلاینزهای خارجی ۱ سال و نیم می باشد.۱۸ ماه!که ساعتهای تئوری..عملی نیز در آن می باشد...و در خاتمه welcome on board .

 

روشنایی باند و امنیت فرود (قسمت سوم 

چراغ های مشخص کننده

 

دید بعضی از فرودگاهها در شب گاهی مشکل می باشد . به دلیل اینکه در شب دریایی از چراغهای شهر موج می زند . گاهی باند ها از دور شیب دار به نظر می رسند. و یا حتی از دید پنهان می شوند٬ به همین جهت در گوشه های ابتدای باند از سمتس که تقرب می کنیم در چراغ پرنور که همزمان چشمک می زنند نصب شده تا به خلبان کمک کند ابتدای باند و جهت باند را راحتتر پیدا کند. در فرودگاههایی که مجهز به سیستم کنترل روشنایی توسط خلبان می باشند معمولآ این چراغهای چشمک زن با فعال شدن سیستم کنترل عمل می نماید. ولی به دلیل نور خیره کننده ای که این چراغها دارند ٬ وقتی خلبان در انتهای فاز تقرب و نزدیک به ابتدای باند می شود اگر بخواهد سیستم روشنایی را روی نور کم تنظیم  کند معمولآ این چراغهای چشمک زن خاموش می شوند.

 

تجهیزات پیشرفته تر و دقیق تر

 

در فرودگاههای پیشرفته امروزی علاوه بر این تجهیزات ٬ طراحی شکل ویژه آنها نیز کمک می کند تا خلبان در پرواز با دستگاه (بدون دید) یا حتی پرواز با دید نشست و برخاست و یا دویدن هواپیماها بر روی باند را با ایمنی بیشر انجام دهد.

 

باند هایی که مجهز به تقرب دقیق می باشند بویژه فرودگاههای بزرگ اغلب دارای چراغهای خط مرکزی در باند هستند که این چراغها دقیقآ در مسیر نسب شده اند که هواپیماها باید روی آنها حرکت کنند. چراغهای خط مرکزی باند و آستانه باند وقتی که تقرب با دستگاه انجام می شود باید روشن باشند و در دید کمتر از نیم مایل هم قابل دیدن باشند.

 

چراغهای خط مرکزی از 75 پایی آستانه باند شروع شده و فاصله بین آنها 50 پا است و در یک ردیف در مرکز و طول باند امتداد می یابند.خلبانها حین نشست و برخاست اگر دقیقآ روی خط مرکزی باند حرکت کنند ٬ انتظار دارند کمی بالا و پایین بروند جرا که چرخ جلوی هواپیما روی چراغهای نصب شده روی خط مرکزی باند حرکت می کند.البته این نوع چراغ در جز باند فرودگاه امام در باند های فرودگاههای ایران نصب نگردیده است. محلی که چرخهای اصلی هواپیما باند را لمس می کند منطقه خاصی است که دارای چند ردیف چراغ می باشد. این منطقه در اولین 3000 پای خط مرکزی باند می باشد.

  

چراغهای باند اغلب طوری طراحی شده اند که طول باقیمانده باند را نشان دهد. این مطلب در شب یا در دید کم ٬ خلبان را در قضاوت یاری می نماید. همچنین شناخت چراغهای مرکزی 2000 پای آخر باقیمانده های باند که دو طرفه عمل می نامید و شناخت چراغهای طول باند در شرایط فوق اهمیت بسزایی دارد. خلبان از فاصله 2000 تا 10000 پایی آخر باند را در خط مرکزی به تناوب چراغهای قرمز و سفید می بیند.

در 1000 پای آخر باند فقط چراغهای قرمز دیده می شود.

 

روشنایی باند و امنیت فرود (قسمت دومسیستم روشنایی باند

باندهای که برای پرواز شب مجهز می شوند دارای سیستمروشنایی متفاوتی هستند که وضعیت و موقعیت باند را مشخص می کنند. مهمترینچراغهای فرودگاهی چراغهای لبه باند است این چراغها سفید رنگ هستند وکنار باند و به فاصله ۲۰۰ پا از همدیگر قرار گرفته اند . آنها مرز بینباند را با قسمت های دیگر مشخص می کننداین نوع چراغها عمومآ در فرودگاههای دنیا نسبت به شدت نوری که ساطع می کنندبه سه دسته نور پایین نور متوسط و نور بالا تقسیممی شوند. "نوربالا" برای مشخص کردن باند از نقاط دورتر می باشد. ولی درتقرب نوع کوتاه بیشتر خلبان ها ترجیح می دهند نورهای پایین یا متوسطاستفاده کنند. عمومآ مراقب پرواز در برج مراقبت تدابیر لازم را جهت تنظیمو روشن کردن این چراغها را به عمل می آورد. وی بسته به شرایط محیطی واینکه بخواهد کدام باند را فعال کند چراغها را روشن و تنظیم می کند زیراممکن است فقط یک باند فعال باشدعمومآ چراغهای دوسر باند دو طرفه هستند و رنگ آنهابستگی به این دارد که شما از کدام جهت برای تقرب و نشستن به سوی باند حرکتمی کنید در همان سمت چراغهای سبز را می بینید و در انتهای باند چراغهایقرمز دیده می شود . چنانچه جهت معکوس باند را برای نشستن انتخاب کنیم ٬چراغهای قرمز حالا سبز دیده می شود و چراغهای سبز بالعکس قرمز دیده میشود. اگر آستانه باندی که جهت تقرب و نشستن مورد نظر است جابجا شود و جلوتر روی باند واقع شود از ابتدای باند چراغهای سبز رنگ تا محل جدیدی که آستانه جدید باند آغاز می شود  امتداد می یابدچراغهای آبی رنگ برای مرز مسیر "تاکسی وی" یا مسیر خزشهواپیما و رمپها استفاده می شود. به جز در موارد اضطراری این خطای محض استکه خلبان در محلهایی که چراغ آبی مشاهده می کند نشست و برخاست کندکنترل چراغها توسط خلبان

بسیاری از فرودگاهها که برج مراقبت ندارد دارایچراغهایی هستند که توسط خلبان قابلکنترل می باشد.خلبان به صورت انتخابیمی تواند در شعاع حدود ۵ مایلی فرودگاه چراغها را روشن و شدت نور آنها را تنظیم کند فرودگاههایی که مجهز به این سیستم می باشند دارای فرکانس خاصیمی باشد که اگر سیستم رادیویی هواپیما روی این فرکانس تنظیم شود خلبان میتواند به وسیله ارسال سیگنال رادیویی روشن شدن چراغها و تنظیم نور آنهارا کنددر بعضی از فرودگاهها حتی چراغهای تاکسی وی را روی اینسیستم قرار می دهند و معمولآ سیستم کنترل چراغها توسط خلبان در کلیه فرودگاههای دنیا روی فرکانس مشخصی صورت می گیرد اما گاهی استثنا نیز وجوددارد زیرا ممکن است دو یا چند فرودگاه نزدیک به هم وجود داشته باشد و فعال نمودن سیستم روشنایی یک فرودگاه باعث اختلال در سیستم روشناییفرودگاه دیگر شد. بنابراین بالااجبار فرکانسهای دیگری را برای فرودگاههایمجاور در نظر میگیرند . یکی از موارد آمادگی قبل از پرواز شبانه یافتنفرکانس مربوط به کنترل سیستم روشنایی از کتاب راههای هوایی جپسن می باشددر کشور ایرا این سیستم هنوز نسب نشده است نظر